نقصان خودکارامدی: پیامد تعارض کار- خانواده پرستاران

مقدمه: تعارض کار- خانواده تحت عنوان ناسازگاری دو طرفه بین تقاضاهای نقش کاری و تقاضاهای نقش خانوادگی توصیف می شود. تعارض در بین مشاغل مختلف و از جمله پرستاری با پیامدهای متعددی گزارش شده است. این مطالعه با هدف، تبیین تجارب پرستاران از پیامدهای تعارض کار- خانواده صورت گرفت. روش : مطالعه حاضر به روش کیفی و با رویکرد تحلیل محتوای متعارف انجام گردید. در این تحقیق، 16 مشارکت کننده پرستار با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از روش مصاحبه عمیق و بدون ساختار استفاده شد و شیوه تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل محتوا با رویکرد استقرایی بود. یافته ها: از مجموع 16 نفر مشارکت کننده، 12 نفر زن، 4 نفر مرد، همگی دارای مدرک کارشناسی و دارای سابقه کار بین 4 تا 28 سال با 14 سال بودند. طبقه اصلی به دست آمده، نقصان خودکارامدی شامل زیر طبقات ضعف در تدبیر امور خانوادگی، اهمال سهوی مراقبت / میانگین 9 از بیمار و نادیده گرفتن خود بود. نتیجه گیری: توانایی پرستاران در کنترل امور کاری و خانوادگی تحت برخی شرایط از قبیل فقدان محیط کاری و خانوادگی حمایت کننده، فشارهای مضاعف کاری به دلیل کمبود پرستار و نیز توقعات بیش از حد کاری و خانوادگی کاهش یافته و نقصان خودکارامدی حاصل می گردد. نقصان خودکارامدی سبب افزایش تداخل وظایف کاری و خانوادگی و در نتیجه شدت یافتن تعارض کار- خانواده م یشود. در واقع چرخه معیوبی تشکیل شده که نتایج آن، پیامدهای منفی در هر دو حوزه کاری و خانوادگی می باشد. بنابراین پیشنهاد م یشود، به منظور پی شگیری از تبعات منفی تعارض کار- خانواده که در بعضی موارد جبران ناپذیر می باشد، پرسنل پرستاری ضمن آشنایی با روند مدیریت علمی تعارض کار - خانواده، از طرف خانواده و بیمارستان نیز مورد حمایت همه جانبه قرار گیرند تا با آزادی عمل بیشتر و انعطاف پذیری بالا نسبت به تنظیم برنامه های کاری و خانوادگی خود با حداقل تداخل ممکن، اقدام نمایند